Ταξίδι σ’ έναν άλλο εαυτό.
Πριν από πέντε χρόνια (2018), είχα την τύχη να συμμετάσχω ως συνεργάτης σκηνοθέτης και ηθοποιός σε μια μοναδική συνεργασία ανάμεσα στο Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας και στο Εθνικό Θέατρο της Κίνας. Καρπός αυτής της συνεργασίας ήταν η δημιουργία της θεατρικής παράστασης «Ο Ορφανός του Τζάο». Ένας πολιτιστικός ύμνος για τη φιλία των δύο λαών.
Αντιγράφω από το link του Εθνικού Θεάτρου: Ο ορφανός Τζάο χαρακτηρίζεται ως ο Άμλετ της κλασικής κινεζικής λογοτεχνίας. Ένα έργο «ζαζού» –μια σκηνική σύνθεση πρόζας και ποίησης, χορού και παντομίμας, με έμφαση στο κωμικό στοιχείο ή στο αίσιο τέλος. Γράφτηκε τον 13ο αιώνα και αποδίδεται στον Ζι Ζουν Ζιανγκ. Μια ιστορία που αγαπήθηκε πολύ σε όλο τον κόσμο και γνώρισε αναρίθμητες αναβιώσεις στο θέατρο, στην όπερα, στον χορό, ακόμη και στον κινηματογράφο. Πρόκειται για το πρώτο δράμα της Κίνας που μεταφράστηκε σε ευρωπαϊκές γλώσσες και ενέπνευσε δεκάδες διασκευές, μεταξύ των οποίων, αυτές του Βολταίρου και του Μεταστάζιο, αλλά και μια ημιτελή εκδοχή από τον Γκαίτε.
Η παράσταση πραγματοποιείται στο πλαίσιο διμερούς διακρατικής συμφωνίας των Εθνικών Θεάτρων των δύο χωρών. Τη διασκευή και τη σκηνοθεσία υπογράφει ο διακεκριμένος Κινέζος σκηνοθέτης Δρ. Wang Xiaoying. Οι προσεγγίσεις του αναμειγνύουν ανατολικά και δυτικά στοιχεία, ενώ ποτέ δεν είναι αναμενόμενες! Προορισμός μας; Το σύμπαν της κινεζικής κουλτούρας και όψεις της πολύπλευρης ταυτότητας ενός αρχαίου λαού μέσα από ένα έργο ορόσημο.
Το χρονικό αυτής της συνεργασίας, η έρευνα μου και οι εμπειρίες από τις πρόβες και τις παραστάσεις καταγράφηκαν σ’ ένα βιβλίο με τίτλο “Ταξίδι σ’ έναν άλλο εαυτό” και είναι αφιερωμένο στις / στους συνεργάτες από την Κίνα και την Ελλάδα. Ξεπερνώντας την ίδια περίοδο, δύο κατάγματα στο πόδι μου, κατάφερα με τη βοήθεια φίλων και συνεργατών μου να συμμετάσχω τελικά στην διαδικασία των προβών και στις παραστάσεις. Ένα μικρό θαύμα που οφείλεται στη θέληση που φανερώνουν όλες και όλοι οι ηθοποιοί που ζουν για τη σκηνή και την ώρα της παράστασης, ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο, με τη θέληση του θεάτρου. Το βιβλίο ήδη βρίσκεται σε αναζήτηση εκδοτικού οίκοι.
Εδώ παραθέτω ένα απόσπασμα από το βιβλίο:
«Σήμερα 13/10 / 2018 ημέρα Σάββατο επέστρεψα στις πρόβες με τις πατερίτσες μου. Με υποδέχτηκαν όλοι με χαμόγελο και ευχές για ταχεία ανάρρωση. Τώρα γνωρίζω πως θα αργήσω να πατήσω ξανά το πόδι μου, πως είναι δύσκολο να κάνω πρόβες αυτή την περίοδο και πως ίσως να μην έχω την ευκαιρία να παίξω έστω και μία από τις παραστάσεις που είναι προγραμματισμένες όπως είχε σκεφτεί ο Σκηνοθέτης. Είμαι ευγνώμων όμως που έχω τη δυνατότητα να μελετώ αυτό το μοναδικό ρόλο, ακόμα κι αν παίξω πια τη νέα σαιζόν, σε μια επανάληψη της παράστασης. Για μένα αρκεί και μόνο η δυνατότητα που μου έδωσε ο Σκηνοθέτης να συναντηθώ με το σύμπαν πράξεων, ιδεών και συναισθημάτων που ονομάζεται Τσεν Γιν.»
Και μια κριτική της Εύη Προύσαλη, στην Ελληνική Ένωση Κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών 10/2/2019
«Εσωτερικότητα, ευαισθησία και στοχαστικότητα χαρακτηρίζουν τον Στρατή Πανούριο (γιατρός), στον δύσκολο ρόλο του με τις συνεχείς ψυχολογικές μεταπτώσεις. Ο ηθοποιός κατορθώνει να ισορροπήσει με αξιοθαύμαστο μέτρο «ανάμεσα» στα είδη, χωρίς να προδώσει κανένα.»
https://www.greektheatrecritics.gr/?p=1107
Σήμερα 18 Νοεμβρίου ήταν η πρώτη παράσταση του Ορφανού του Τζάο. Μια ημερομηνία ορόσημο για όλους μας που είχαμε αυτή την μοναδική συνεργασία.
Πληροφοριακά link