Το «Φαινόμενο Σαίξπηρ» κατοικεί πλέον μέσα στις φυλακές Κορυδαλλού. Τα έργα του βάρδου υπάρχουν στη βιβλιοθήκη της φυλακής, «ζουν» στα κελιά και «φωλιάζουν» στις καρδιές των κρατουμένων που συμμετέχουν στη θεατρική ομάδα.
Η πρωτοβουλία ανήκει στο Εθνικό Θέατρο και το υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Γενική Γραμματεία Αντεγκληματικής Πολιτικής), που στο πλαίσιο της νέας, πρωτοπόρας για τα ευρωπαϊκά δεδομένα συνεργασίας τους συμφώνησαν τη δημιουργία ενός θεατρικού εργαστηρίου μέσα στη φυλακή Κορυδαλλού.
Στη θεατρική ομάδα που δημιουργήθηκε μέσα στη φυλακή Κορυδαλλού συμμετέχουν 20 (άντρες) κρατούμενοι και η ηθοποιός Ασημίνα Αναστασοπούλου, ενώ εμψυχωτής της δράσης είναι ο σκηνοθέτης του Εθνικού Θεάτρου Στρατής Πανούριος. Η εν λόγω ομάδα προετοιμάζει μια διασκευή της «Τρικυμίας» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, με σκοπό στα τέλη Ιουνίου να δοθεί σειρά παραστάσεων μέσα στους χώρους του σωφρονιστικού ιδρύματος.
Είναι η δεύτερη φορά που ο Στρατής Πανούριος συμμετέχει στη δημιουργία ομάδας θεάτρου και θεατρικών εργαστηρίων μέσα στις φυλακές. Τον Φεβρουάριο του 2016 είχε αναλάβει τη δημιουργία μιας θεατρικής ομάδας μέσα στις φυλακές Κορυδαλλού, σε συνεργασία με τα μέλη της Θεραπευτικής Κοινότητας ΚΕΘΕΑ «Εν Δράσει», με την οποία τον Ιούνιο του 2016 ολοκλήρωσαν τη θεατρική παράσταση «Ο Καλεσμένος».
Με το Εθνικό
Όμως είναι η πρώτη φορά που το υπουργείο Δικαιοσύνης συνεργάζεται με το Εθνικό Θέατρο και τη διοίκηση των φυλακών («μια πρωτοπορία σε πανευρωπαϊκό επίπεδο», όπως σχολιάζει ο Στρατής Πανούριος), για τη δημιουργία μιας θεατρικής ομάδας που «θέτει μακροπρόθεσμους στόχους στο πλαίσιο του ”ανοίγματος της φυλακής” στις τέχνες και ιδιαίτερα στην τέχνη του θεάτρου με σκοπό τη δημιουργική απασχόληση των κρατουμένων». Για τον καλλιτέχνη αυτή του η ενασχόληση αποτελεί «μια εμπειρία ζωής. Κάθε εβδομάδα είμαι εκεί με δύο ιδιότητες, του εμψυχωτή-σκηνοθέτη και του απλού ανθρώπου που μπαίνει σ’ αυτόν τον χώρο για να ξαναανακαλύψει το θέατρο και τη ζωή».
Η επικοινωνία με τους ανθρώπους που βιώνουν τον εγκλεισμό είναι «δυνατή, συγκινητική και βαθιά ανθρώπινη, με σεβασμό και ευγένεια για το προσωπικό ταξίδι του καθένα» αναφέρει ο ίδιος. «Είμαι απλά ενθουσιασμένος από τη δοτικότητα των συμμετεχόντων στις πρόβες. Τις ώρες των συναντήσεών μας εξελίσσονται συναρπαστικά θεατρικά γεγονότα. Οι συμμετέχοντες καταφέρνουν να με εκπλήσσουν με τις απόψεις και τις γνώσεις τους σε σχέση με το αντικείμενο του θεάτρου. Τόσο στην ανάλυση των ρόλων όσο και στο χτίσιμο της ίδιας της θεατρικής παράστασής μας». Όσο για τις… απουσίες, «δεν γίνεται καμία απουσία χωρίς λόγο, εκτός από τις φορές που κάποιος από τους συμμετέχοντες έχει δικαστήριο. Υπάρχει εξαιρετική συνέπεια».
Το έργο που θα παρουσιάσει η ομάδα είναι η «Τρικυμία» του Σαίξπηρ. Ο Στρατής Πανούριος επέλεξε το συγκεκριμένο κείμενο γιατί όταν το είχε πρωτοδιαβάσει σκέφτηκε πως αυτό το «απομονωμένο νησί» όπου διαδραματίζεται αυτή η τόσο ξεχωριστή ιστορία «δεν θα μπορούσε να ήταν παρά μια φυλακή σήμερα.Ενας ιδιαίτερος χώρος δοκιμασίας που θα πρέπει να ξαναβρείς τον εαυτό σου, να τον επινοήσεις από την αρχή και να βγεις μέσα από τις δοκιμασίες του αλώβητος για να συνεχίσεις της ζωή σου.Νέος σ’ έναν κόσμο. Άλλωστε το ίδιο το κείμενο αναφέρει πως ο Πρόσπερο ζει σε ένα κελί. Και μέσα στο έργο υπάρχουν συνεχώς αναφορές στη φυλακή: Ο Άριελ το αιθέριο πνεύμα της ιστορίας ζούσε φυλακισμένος για πολλά χρόνια μέσα σ’ ένα κούτσουρο, ο Κάλιμπαν φυλακισμένος από τα τεχνάσματα του Πρόσπερο. Και όλοι τους απομονωμένοι, φυλακισμένοι σε μια ερημιά».
Όμως δεν είναι μόνο αυτό, εξηγεί ο σκηνοθέτης. «Η θεματική της εκδίκησης και της συγχώρεσης διατρέχει όλο το έργο. Ο Πρόσπερο, ο εξόριστος ηγεμόνας του Μιλάνου, ύστερα από δώδεκα χρόνια εγκλεισμού έχει τη δυνατότητα να φέρει τους αδικητές του στο νησί του και να τους κάνει ότι θέλει. Αλλά τελικά τους συγχωρεί και βγαίνει δυο φορές κερδισμένος. Η συγχώρεση είναι το πιο δυνατό βίωμα. Με την συγχώρεση έρχεσαι στη θέση του άλλου, μαθαίνεις να “συν – χωράς” μαζί του».
Οι συναντήσεις με αφορμή την «Τρικυμία» του Σαίξπηρ είναι ένα «μαγικό ταξίδι. Στις πρόβες το θέατρο είναι πρωταγωνιστής. Νιώθουμε όλοι μας ότι αυτό που συμβαίνει δεν είναι μόνο το ανέβασμα ενός θεατρικού έργου, αλλά η ουσιαστική επαλήθευση της τέχνης του θεάτρου. Κάθε στιγμή είναι μοναδική και ανεπανάληπτη. Νιώθω πραγματικά ευγνώμων» δηλώνει ο Στρατής Πανούριος. Και τι είναι αυτό που του έχει κάνει ιδιαίτερη εντύπωση; «Η δύναμη της τέχνης. Η θεραπευτική ιδιότητα του Θεάτρου. Η πανανθρώπινη γλώσσα που αναπτύσσει» καταλήγει.
Πηγή: ethnos.gr